Terug. Voorgoed?

Het stopte, plots, en ik had het zelf niet in de hand. Ik postte geen blogberichten meer en stak het op de kerstexamens. Ondertussen zijn het al eindexamens en er is geen blog meer verschenen. Ik heb het laten gebeuren en ik heb me niet verzet. Ik maakte mezelf wijs dat ik niet gemist zou worden en dat mijn blogs ook gewoon te missen zijn. Ik volgde geen andere bloggers meer want zij vonden duidelijk wél de motivatie nog iets te schrijven.

Er was geen enkele reden voor mij om aan te nemen dat niemand mijn blogs las. Ik kreeg enkel positieve comments en kreeg telkens veel steun. Toch, iets in mij maakte me wijs dat het zinloos was. Familie en vrienden vroegen naar mijn blogs, ze zaten wel degelijk op hete kolen en toen besefte ik, dat ik niet goed bezig was.

Bij deze: het spijt me dat ik abrupt niks meer van me liet horen en niks meer op jullie blogs reageerde. Ik miste het en hopelijk ben ik nu weer helemaal terug van weggeweest. Mijn blog bestaat anderhalf jaar en ik het niet eens gevierd. De drempel leek zo hoog toen ik begon, maar ik had hem duidelijk overschat. Mensen die ik niet ken(de) lazen en reageerden en dat had ik nooit verwacht. De drempel leek na de kerstexamens weer te hoog te liggen. Gelukkig heb ik hem weer klein gekregen.

Post hieronder jullie meest veelzeggende blogbericht dat ik gemist heb. Ik haal in!